****
© Jonathan Berger
Luik, 20 september 2022

Jodie DeVos houdt Luikse traditie hoog in ‘Lakmé’

Bij de Koninklijke Opera van Wallonië te Luik maakten Mady Mesplé en Wilma Driessen ooit hun professionele operadebuut in de titelrol van ‘Lakmé’. Deze bijzondere opera is nu terug in Luik met een nieuwe productie, waarin de Belgische sopraan Jodie DeVos de eer en traditie van het operahuis hoog houdt.

‘Lakmé’ (Opéra-Comique Parijs, 1883) van de Franse componist Léo Delibes (1836-1891) is een door operahuizen ten onrechte verwaarloosd werk. In Nederland werd de opera tot de Eerste Wereldoorlog bijna jaarlijks opgevoerd, maar daarna werd ‘Lakmé’ genegeerd in ons land. In Luik bleef de opera nog wel op het repertoire, alhoewel de laatste uitvoering ook alweer in 1994 plaatsvond.

‘Lakmé’ is ten onrechte verwaarloosd, want het een schitterend werk is. Het verhaal speelt zich af in de 19e eeuw tijdens de Britse heerschappij in India, waar de Brahmaanse priestersdochter Lakmé verliefd wordt op de Britse officier Gérald. Haar vader Nilakantha zint echter op wraak vanwege de heiligschennis die Gérald beging door hun heilige grond te betreden. Net als ‘Madama Butterfly’ gaat ‘Lakmé’ over tegengestelde werelden, personen, tradities en religies, waarin de titelheldin zichzelf uiteindelijk opoffert.

Verantwoordelijk voor de productie van ‘Lakmé’ in Luik is de Italiaanse regisseur Davide Garattini Raimondi, die in 2017 al ‘Norma’ in Luik ensceneerde. Het pseudo-oriëntaalse decor en sfeervolle lichtontwerp van Paolo Vitale tonen in de eerste akte de heilige tempel links en de Datura boom rechts, die volgens het verhaal in India giftig zou zijn. De Indiase pacifist Gandhi slaat hier het tafereel gade en diverse citaten van hem worden boven het toneel geprojecteerd.

In een levendige en kleurrijke tweede akte toont zich de Ganesha – het goddelijke wezen met het olifantenhoofd – terwijl de hektische Bazaar tegen sluitingstijd loopt. Het ballet op choreografie van Barbara Palumbo is bezield met traditionele dansen en de kostuums van Giada Masi zijn prachtig kleurrijk en geinspireerd door de tradioneel Hindu dhoti’s en sari’s. Ondertussen spreekt Gandhi zijn luisteraars toe. Verrassend in de derde niet een hut in het bos – zoals het libretto voorschrijft – maar een Britse sociëteit, waar Lakmé de gewonde Gérald heeft gebracht. Aan de muren hangen trofeeën en een schilderij van Queen Victoria. Alles in de enscenering is een visueel genot en dient als aandacht voor de muziek.

De zangers mogen van de regisseur hun partijen comfortabel aan de rand van het toneel naar de zaal zingen. De Belgische sopraan Jodie DeVos vertolkte de rol van Lakmé al in 2017 in Tours. Zij belichaamt de jonge priestersdochter volkomen. Zij is innemend, heeft een aantrekkelijk stem en haar muzikaliteit is groot. Dikwijls houdt zij haar stem bij zich en maakt ze het geluid klein om jeugd te suggereren in plaats van de luisteraar het genot van haar volle stem te gunnen. Haar coloraturen en hoge noten klonken bij de première sympathiek, maar waren nog niet meedogenloos.

De Belgische bariton Lionel Lhote is een uitstekende Nilakantha, trots, wraakzuchtig en dominant met een vocaal solide vertolking vol resonansen. De Franse tenor Philippe Talbot is helaas een maatje te klein voor de zware rol van Gérald. Hij zingt met open stem, maar de partij vereist meer vuur en hartstocht. Bovendien onderbreekt hij vaak de frasering door te voezelen. Zijn collega officier Frédéric krijgt een warm en sympathiek portret van de Belgische bariton Pierre Doyen, die vocaal te weinig weinig resonansen en lichamelijke steun heeft voor de partij. De Franse mezzo Marion Lebègue kleurt mooi in de bacarolle van de eerste akte met de sopraan van Lakmé.

De voorstelling wordt gedragen door de Franse dirigent Frédéric Chaslin, die het oriëntaalse karakter en de westerse harmonieën van Delibes’ muziek subtiel en verzorgd mengt. De gerafineerde, oriëntaalse kleuren en rijke melodieën van de gebedsscènes, dansen en bazaarscène klinken sierlijk en gepeperd. Er zijn geen coupures in de partituur gemaakt en de twee pauzes in de drieakter zijn aangenaam. Met ‘Lakme’ opent De Koninklijke Opera van Wallonie het seizoen 2022/2023 succesvol. Ga deze ‘Lakmé’ bezoeken voordat het weer bijna 30 of ruim 60 jaren duurt voordat de opera terug is in Luik resp. Nederland.