*****
© Jonathan Berger
Luik, 26 januari 2022
Unieke tweeluik krijgt topuitvoering in Luik
De Koninklijke Opera van Wallonië te Luik brengt in februari 2022 de tweeluik ‘Mese Mariano’ van Giordano en ‘Suor Angelica’ van Puccini. Beide Italiaanse opera’s spelen zich ver verwijderd van de werkelijke wereld af en gaan over liefdesfouten, buitenechtelijke kinderen, over eenzame, verlaten vrouwen en onvervulde moederliefde. Een uitstekende koppeling van twee opera’s derhalve die in Luik in vocaal, orkestraal én theatraal opzicht ontroert.
‘Mese Mariano’ van Umberto Giordano (1867-1948) wordt zelden nog gespeeld. Na de succesvolle wereldpremière in 1910 in Palermo beleefde de korte opera uitvoeringen in Rome en Napels, maar werd daarna nauwelijks nog opgevoerd. Echter, onterecht als men de prachtige, nieuwe productie van de Koninklijke Opera van Wallonië te Luik ervaart. Het verhaal van de ingetogen Carmela, die het weeshuis bezoekt om na een jaar haar achtergelaten kind weer te zien, krijgt van de Italiaanse regisseuse Lara Sansone in haar Luikse debuut een passend droefgeestige en mistroostige atmosfeer in een heerlijk traditionele enscenering.
Hierin is de Italiaanse sopraan Serena Farnocchia een fantastische Carmela. Zij zingt als de verismosopranen van weleer; gelijkluidend aan Clara Petrella, zingend met goede bite, licht flakkerend vibrato, uitstekende verstaanbaarheid en enorme tekstuitbeelding. Je gelooft haar de door schuldgevoelens gepijnigde, eenzame vrouw in elke noot. De Litouwse mezzosopraan Violeta Urmana is een dominerende Madre Superiora met bravoura en expressie. De vierde topvrouw in de productie is de Oekraïense dirigent Oksana Lyniv, die de eer had en heeft de eerste vrouwelijke dirigente ooit van Bayreuth te zijn. Haar lezing is nauwkeurig en bezit Italianità, zij boetseert prachtige fraseringen, is invoelend en attent voor de zangers.
Men kan zich moeilijk voorstellen dat Giacomo Puccini (1858-1924) volstrekt onbekend was met het bestaan van ‘Mese Mariano’, aangezien Puccini’s eenakter ‘Suor Angelica’ acht jaren na Giordano’s opera ontsprong. “Lo spettacolo è troppo lungo” realiseerde zich de theaterman Puccini al vrij snel na de New Yorkse wereldpremière van de drie eenakters van ‘Il Trittico’ in 1918. Het was nochtans ‘Gianni Schicci’ die zich als eerste losmaakte van dit drieluik. Voor de twee andere eenakters lag dat moeilijker. En ook al worden ze zelden samengebracht, de combinatie ‘Mese Mariano’ en ‘Suor Angelica’ is thematisch toch zo voor de hand liggend.
Zoals in het eerste deel van de avond waren ook hier het productieteam en de dirigente de sleutel tot het emotioneel zeer pakkende succes van de avond. De traditionele en functionele decors van Francesca Mercuri, de heerlijke kostumering van Teresa Acone en de briljante en subtiele belichting van Luigi Della Monica verdienden zeker een geestdriftig slotapplaus. En Lara Sansone’s regie was ook hier verfrissend realistisch en gedetailleerd. Enkel de finale had net iets te veel “camp” in zich met een echt verschijnende maagd en kind.
In de titelrol hier opnieuw Serena Farnocchia. In de vurige uiting van oneindig verlangen combineerde ze een mooi vocale en interpretatieve interpretatie. Hier en daar was er wel een klein momentje van vermoeidheid in de veeleisende tessitura van de rol. De Zia Principessa (prachtig gekostumeerd) van Violetta Urmana miste wel de contralto tonen van de partij maar zij wist als geen ander een driedimensionaal personage te creëren uit deze vrouw, die toch zo dikwijls nogal overdreven wordt geportretteerd. Ook de andere rollen waren goed bezet en Morgan Heyse deed Suor Genovieffa’s solo sprankelen met vreugde en tederheid. Het koor zong mooi en ging volledig op in de actie.
Ook hier bracht Oksana Lyniv het orkest tot ongekende hoogte. De intermezzi hadden zeggingskracht en waren gepassioneerd van het gracieuze elan van de recreatie-episode tot de onheilspellende passage waarin de Zia Principessa werd geïntroduceerd. De hele uitvoering werd gekenmerkt door quasi filmisch subtiele en vloeiende tempowisselingen en een indrukwekkende Wagneriaanse grandeur in de briljante finale. Allen naar Luik voor deze unieke gelegenheid om dit bijzondere tweeluik in een topuitvoering te horen!