****
© Opéra Royal de Wallonie-Liège
Luik, 8 maart 2020

“Blijde intrede” van de heer en mevrouw Eyvazov in de vurige stede

Niet enkel blij, maar ook triomfantelijk en gul. De volledig uitverkochte zaal kreeg waar voor haar geld. De zichtbaar vermagerde Anna Netrebko kreeg de zaal onmiddellijk op haar hand met een full-blast interpretatie van “Tu che le vanità” waarbij het orkest en de soli verfijnder interpreteerden dan de Russische sopraan zelf. Het zou heel de avond nogal luid blijven.

Soms klonk Anna Netrebko zelfs als een contralto – zo donker is het timbre geworden –  met een goeie top en bij het bisnummer – Leoncavallo’s “Mattinata” – zelfs een rotsvaste geïnterpoleerde top noot. Mimi’s aria bracht gelukkig wel de nodige nuances maar die kwamen er wel met meer inspanning dan vroeger. Het publiek bespelen deed ze als de beste met bijvoorbeeld applaus voor de nieuwe jurk in het tweede gedeelte.

Maar de grote verrassing was wel Yusif Eyvazov die in niets voor zijn nog beroemdere echtgenote moest onderdoen. Hij bewees dat hij meer is dan ‘mijnheer Netrebko’.  Je moet het maar doen Alvaro, Radamès, Cavaradossi, Alfredo, Riccardo (‘Un Ballo in Maschera’) en Rodolfo op één avond. De stem is niet echt mooi, soms wat geknepen met rare klanken, maar na één aria ben je aan zijn timbre gewend geraakt en val je voor zijn kracht, stamina, crescendi, diminuendi en enorme adempower. Het topregister stond als een huis. Dat weet hij en dat speelde hij dan ook lekker uit met lang aangehouden B’s en C’s. In de scène uit ‘La Bohème’ was “Che gelida manina” zijn succes van de avond met een ovatie waar vrouwe Anna zichtbaar ook blij mee was. En met “La donna è mobile” als bis drukte hij een even grote stempel op het succes van het concert als zijn vrouw.

Het Orkest van de Koninklijke Opera van Wallonië-Luik onder leiding van dirigent Michelangelo Mazza speelde opperbest, gedisciplineerd en met verschillende opendoekjes voor de solo partijen. En als je met het intermezzo uit ‘Cavalleria Rusticana’ een bijna even groot applaus krijgt als het zingende echtpaar zelf zegt dat wel wat over het talent van de dirigent. Ook na de twee bisnummers bleef het applaus oneindig aanhouden, maar het tot-ziens-gewuif maakte duidelijk dat het voor hun beiden welletjes was geweest. Nogmaals het bewijs dat je voor grote sterren in Luik moet zijn. Volgende afspraak de rijzende ster uit Zuid-Afrika: Sopraan Pretty Yende op 29 mei 2020.