© Alain Hanel
Monte-Carlo, 30 januari 2016

Eva-Maria Westbroek meeslepende La Wally in Monte-Carlo

Een scenische opvoering van ‘La Wally’ is zeldzaam en een scenische ‘La Wally’ met Eva-Maria Westbroek is al helemaal onalledaags. De Nederlandse sopraan maakt in de Opéra de Monte-Carlo haar scenische debuut in de titelrol.

Het was met de triomfantelijke wereldpremière van de opera ‘La Wally’ op 20 januari 1892 dat de Italiaanse componist Alfredo Catalani (1854-1893) zijn muzikale rijpheid toonde en uiteindelijk het veeleisende Teatro alla Scala van Milaan veroverde. Maar dit sprookje duurde slechts kort, want een jaar later overleed Catalani op 39-jarige leeftijd als slachtoffer van tuberculose.

Niet vaak bestaat de gelegenheid om ‘La Wally’ in het operahuis te zien. Vaak wordt het concertante opgevoerd zoals in 2010 in het Concertgebouw van Amsterdam met Eva-Maria Westbroek in de titelrol en in 2011 in Frankfurt met Frank van Aken als Hagenbach. De Nederlandse scenische première was al op 23 januari 1913 in het Paleis voor Volksvlijt te Amsterdam en nu pas is de Monegaske scenische première met opnieuw Eva-Maria Westbroek in de titelrol.

Muzikaal is de uitvoering van de Opéra de Monte-Carlo erg overtuigend. Dirigent Maurizio Benini geeft – net als in zijn ‘Il Trovatore’ in Amsterdam – een zorgvuldige lezing met een hoge mate van intensiteit. De minutieus geconcentreerde dynamiek, de ontkiemende ritmen en de fraaie menging van solisten en het Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo zorgen voor meeslepend en spannend muziektheater.

Eva-Maria Westbroek interpreteert de titelrol met tederheid en toewijding. Zij zingt Wally in Dirndl met warme sopraan; niet als een meisje, maar als een vrijgevochten vrouw vol wilskracht met een sterke behoefte aan liefde, genegenheid en vrijheid. Haar Wally blijft te allen tijde sympathiek, zelfs in de tweede akte. De vertolking van Eva-Maria Westbroek – voor zover bekend de eerste Nederlandse sopraan in deze titelrol – is een luisterrijke krachttoer te noemen. Het zijn haar volle uitdrukkingskracht en inlevingsvermogen, haar belevenis van het personage, de nadrukkelijke fraseringen, de pakkende nuances en haar opwindende timbre die haar tot zo’n meeslepende Wally maken.

De tenor Zoran Todorovich wint de lauweren als de stoere berenjager Hagenbach met zijn betrouwbare en krachtige stem. De bariton Lucio Gallo maakt van Vincenzo Gellner een oudere rentmeester, de sopraan Olivia Doray biedt een charmante, trouwe jeugdvriend Walter en de bas In-Sung Sim een solide vader Stromminger. De mezzosopraan Marie Kalinine is de herbergierster Afra en de bas Bernard Imbert is de Infanterist. Het Chœur de l’Opéra de Monte-Carlo onder leiding van Stefano Visconti is in zijn element in de diverse rollen als de bergbewoners, boeren, burgers, herders, jagers, oude vrouwen en de meisjes uit Sölden en Hochstoff.

Er zijn slechts vier uitvoeringen van ‘La Wally’ in de Opéra de Monte-Carlo in coproductie met het Grand Théâtre de Genève. De enscenering van Cesare Lievi slaagt in de contrasten van de opera. In de eerste akten maken de decors en kostuums van Ezio Toffolutti visuele indruk. De achtergrond is een reusachtige reproductie van een ansichtkaart van een geschilderd Tiroler landschap met daarbij een landkaart. De decors worden in de laatste akten schaarser, moderner en meer symbolisch. De stilering in zwart/wit en met behulp van doeken is hier echter minder geslaagd. In de laatste akte – berucht vanwege het uitdagende draaiboek – toont Lievi de lawine onbeholpen door een wolk van mist langs een zwarte sluier. En tenslotte wordt Wally liggend op een wit doek nogal stuntelig van de gletsjer gesleept. Een niet erg overtuigend einde van een muzikaal meeslepende opvoering.