© Marco Borggreve
Oude liefdesdrank zonder warme afdronk
Donizetti’s ‘L’Elisir d’Amore’ is één van de hoogtepunten uit het komische operarepertoire. De Nederlandse Opera brengt deze opera als vierde productie van dit seizoen en net als de vorige drie is deze productie een al bestaande enscenering. De huidige bezetting kan niet tippen aan de zangers van de originele DNO uitvoering in 2001.
De Italiaanse componist Gaetano Donizetti (1797 – 1848) was een harde werker. Hij componeerde zo’n 70 opera’s en ‘L’Elisir d’Amore’ uit 1832 was één van zijn eerste, grote successen. Het verhaal gaat over de oprechte en naïeve Nemorino die verliefd is op de koketterende Adina. Zij legt het echter aan met de sergeant Belcore om Nemorino jaloers te maken. Na vele grappige wendingen met behulp van een nep liefdesdrank is er uiteindelijk een happy end.
De Nederlandse Opera (DNO) bracht dit seizoen – wellicht door de economische crisis – alleen nog maar oude producties. De herneming van deze ‘L’Elisir d’Amore’ is een enscenering van de Belgische regisseur Guy Joosten (1963, Antwerpen) uit 2001, wiens slick show komisch, onderhoudend en vermakelijk is. Het is big, “over the top” en bevat veel glitter en dolle grappen, maar het mist de warmte en charme, die de ‘L’Elisir d’Amore’ productie van regisseur Otto Schenk uit de jaren 80 – op DVD met Rolando Villazón en Anna Netrebko – zo legendarisch maakten. Daarin was er wél chemie tussen de personages en was Adina wél aardig voor Nemorino.
De economische crisis schijnt daarnaast in zoverre toegeslagen te zijn bij DNO, dat ook op de bezetting in vergelijking met 2001 fors is bezuinigd. De zangers kunnen niet tippen aan die van acht jaar geleden, toen Roberto Aronica, Bryn Terfel en Mariusz Kwiencien de rollen bij DNO zo optimaal bezetten. Verder moet de huidige, invallende dirigent Daniele Callegari er bovenop zitten om het Nederlands Kamerorkest – na een wat onoplettende start – goed te laten luisteren en kijken.
Het project OperaFlirt van DNO – waarbij operabezoek voor jongeren aantrekkelijk wordt gemaakt – lijkt zijn doel voorbij geschoten. Bij deze ‘L’Elisir d’Amore’ zit de jeugd op eersterangs stoelen luidruchtig te kletsen en te snoepen, is aan het SMSen of slaapt. Niemand heeft hen verteld, dat theaterbezoek een bepaalde etiquette behoeft en men rekening dient te houden met anderen. OperaFlirt is een noodsprong van DNO om nieuw publiek te trekken, maar op deze slordige manier zal het niet lang duren, voordat men er bioscoopachtige toestanden zal kunnen constateren en het vaste operapubliek wegblijft.