Staande ovatie voor Annemarie Kremer als ‘Madama Butterfly’ in Dortmund
De Duitse media lieten zich al in superlatieven uit over de ‘Madama Butterfly’ van Giacomo Puccini (1858-1924) in Dortmund en met name over de vertolking van de titelrol door de Nederlandse sopraan Annemarie Kremer. Vorig jaar was zij hierin al te horen bij de Stichting Internationale Opera Producties in Nederland en berichtten wij over haar prestatie van absolute klasse. De regie in Dortmund nu is een reprise van 2004 door de veelbesproken regisseuse Christine Mielitz.
Christine Mielitz (Chemnitz, 1950) is naast regisseuse ook intendant van Dortmund en haar Oost-Duitse werkwijze staat op dit moment in de Duitse media ter discussie. Sinds 2002 is zij in Dortmund het equivalent van Pierre Audi, die met vaste hand regeert en het merendeel van de ensceneringen in haar theater voor haar rekening neemt. Maar in tegenstelling tot Audi is zij muzikaal en voert zij een gedetailleerde personenregie.
Haar ‘Madama Butterfly’ blijkt opvallend fris en spannend. Het decor is strak en minimalistisch met doeken en sluiers en het verhaal wordt koel modern en onopgesmukt verteld. De subtiele personenregie werkt hierin indrukwekkend. Door de geprojecteerde zee is er een eindeloze en uitzichtloze atmosfeer, die met geraffineerde lichteffecten wordt benadrukt. Helaas wordt de lichtontwerper in het liefdeloos verzorgde programmaboekje zonder biografieën niet genoemd. Maar de enscenering heeft ook zwakke momenten. Mielitz maakt van Pinkerton een karikatuur door zijn onsympathieke kant in de eerste akte te zeer uit te vergroten. Ook is het jammer dat de zoon van Butterfly al in het begin van de tweede akte op de bühne wordt geplaatst, waarmee de verrassing van zijn latere verschijning al is weggenomen.
Dat deze ‘Madama Butterlfy’ een zee van emoties wordt, komt door de briljante vertolking van Cio-Cio-San door Annemarie Kremer. Van haar entree met de pianissimo hoge Des tot het dramatisch “è questo” bij de presentatie van haar zoon, beheerst zij het hele scala aan kleuren en houdt zij nergens in. Nooit krijgt men het gevoel dat zij tekort komt en voortdurend heeft zij genoeg reserve voor de uitdrukking van haar twijfel, vreugde, liefde en gekwetstheid. Aan het einde van de opera wordt Annemarie Kremer door het Duitse publiek dan ook beloond met een voor hen ongewoon staande ovatie. Timothy Richards heeft als Pinkerton een prachtige tenor met een stralende hoogte en een goed stijlgevoel voor verismo. Verder heeft Simon Neal een ronde, verstaanbare en solide bariton voor de passieve Sharpless en zijn ook de overige rollen zonder zwakheden.
De Nederlandse dirigent Jac van Steen tovert een doorzichtige klank uit het Dortmund Philharmoniker en het Opernchor en Statisterie des Theater Dortmund en geeft elke inzet met verve aan. Met zekere tempi en gedifferentieerde dynamiek toont hij, dat hij als nieuwe General Musik Direktor van Dortmund een aanwinst is voor het theater. Door Theater Dortmund is Annemarie Kremer teruggevraagd om in het komende seizoen de titelrol van Puccini’s opera ‘Tosca’ te zingen, eveneens met Jac van Steen en in regie van Christine Mielitz. Wij kijken halsreikend uit naar de première op zaterdag 27 september 2008.