maart 2012

Christopher Gillett – ‘Who’s My Bottom’

“Dit is een boek dat nodig was met een verhaal dat verteld moest worden”, zei iemand. De Britse tenor Christopher Gillett heeft in eigen beheer het boek “Who’s My Bottom” uitgebracht, waarin hij zijn leven als een professionele operazanger en concertzanger beschrijft. Hij geeft een blik achter de schermen van zijn optredens, repetities en het dagelijkse leven. Dit doet hij intelligent en met veel humor. Zijn stijl is verfrissend. Hij gebruikt geestige metaforen en vergelijkingen en op elke pagina is er wel iets te lachen met soms ook een trieste ondertoon.

Zijn beschrijvingen zijn ontroerend, ontwapenend, oprecht en onderhoudend. Zo beschrijft hij de repetities waar de zangers vaak een “punch bag” voor de regisseur zijn. Pierre Audi noemt hij “bijtend” en “the rudest and most patronizing director I have ever worked with”. Je weet nooit wanneer hij zijn regisseurshoed of managershoed draagt. Regisseur Pier Luiggi Pizzi – niet door Gillett met naam en toenaam genoemd – komt onvoorbereid op de repetities en regisseur Alfredo Arias excelleert door divagedrag. Gillets onderverdeling van regisseurs in drie categorieën is treffend.

De anekdotes in het boek zijn hilarisch, absurd en betoverend. Zo vertelt hij over een zanger, die voor de rol van Adam in een opera afgewezen wordt, omdat hij besneden was: “He wasn’t cut out for the job”. En geestig is ook het relaas over een uitvoering van Brittens ‘War Requiem’ waar Peter Pears in de reïncarnatie van een vlieg hem het werk onmogelijk probeert te maken. Herkenbaar is tevens zijn beschrijving van de “bitchiness” van forums en berichten op operapagina’s. Gillett schetst goed de spanningen, die de operazanger moet doorstaan. Het moment dat een aanbieding binnenkomt is volgens Gillet het beste moment van het hele project. De dag van de première wenst hij slechts dat de grond onder hem opent of het operahuis in vlammen opgaat.

Maar “Who’s My Bottom” heeft ook iets droevigs. Gillett lijkt als een soort klokkenluider professionele zelfmoord te plegen vooral als je weet dat in de operawereld wraaklustige lui als Pierre Audi de scepter zwaaien. In 2011 zong Gillet nog de rol van Red Whiskers in ‘Billy Budd’ bij De Nederlandse Opera, maar dat was waarschijnlijk voor hem de laatste keer bij DNO. Maar ondanks dat blijft het hopelijk niet bij deze ene titel, maar komt er snel een vervolg op Gilletts “memoirs”. “Who’s My Bottom” is niet alleen een verhelderende spiegel voor de beginnende en gevorderde professionele zangers, maar ook een must-have voor operaliefhebbers. Het is ontnuchterend voor iedereen die glitter en glamour verwacht.

2011; £ 6,30
ISBN 978-1-4476-7493-1
133pp, Paperback
www.amazon.co.uk