© Frank Heller
26 september 2009, Düsseldorf
‘Un Ballo in Maschera’ met Eva-Maria Westbroek muzikaal feest
De herneming van ‘Un Ballo in Maschera’ door de Deutschen Oper am Rhein in Düsseldorf is met name muzikaal een groot feest vanwege een talentvolle dirigent, een uitstekende tenor en de bijdrage van de Nederlandse sopraan Eva-Maria Westbroek.
De opera ‘Un Ballo in Maschera’ schreef Giuseppe Verdi (1813 – 1901) in eerste instantie voor Napels, maar de componist trok het werk in verband met de veeleisende censuur in. Voor de wereldpremière van Rome in 1859 moest hij echter nog steeds concessies doen aan het onderwerp koningsmoord, dat door de censoren van het toneel werd geweerd. De originele, “Zweedse” versie van de opera gaat over koning Gustaaf III, die door zijn beste vriend, de echtgenoot van zijn minnares, wordt vermoord. Deze Zweedse versie wordt door de Deutschen Oper am Rhein (DOR) gebracht in een herneming van de productie uit 2006. De enscenering van de Noorse regisseur Stein Winge is helaas nietszeggend, niet vindingrijk en niet eens traditioneel. Het is geen psychologisch of politiek drama en Winge schetst de personages matig. Hij kan er niet veel van maken, maar het stoort in elk geval de muziek niet.
Hoe anders is het gelukkig bij de musici, die samen een muzikaal feest maken. En hoe anders dan in superlatieven kan men zich uitlaten over de Nederlandse sopraan Eva-Maria Westbroek. Eerder dit jaar in Frankfurt bevond zij zich in ‘Un Ballo in Maschera’ nog in een zwakke enscenering met een middelmatige bezetting, maar in Düsseldorf weet zij zich omringd door goede zangers en groeit zij zelf nog meer. Nog meer speelt zij met de dynamiek en de fraaie kleurnuancen van haar moeilijke rol. Nog meer is in iedere noot, woord, uithaal en stembuiging van Eva-Maria Westbroek Amelia’s hartstocht te voelen. De Italiaanse tenor Mario Malagnini zingt de stevige partij van Gustavo slank en beheerst. Zijn borstregister klinkt als die van Giuseppe di Stefano en het passagio naar het kopregister coupeert hij zelfs beter. De Russische bariton Boris Statsenko is ensemblelid van DOR en heeft een stevige, robuuste bariton voor de rol van Renato, ook al is zijn hoogte wat woest. Ook zijn landgenote Ekaterina Morozova is ensemblelid van de DOR en zingt er met succes grote rollen sinds 2004. Zij heeft een fraaie, lyrische sopraan en goede coloraturen. Als Oscar is zij helaas niet goed gecast: Zij is geen soubrette en haar stem is te breed in de hoogte voor de page. DOR zou haar beter bezetten in ‘La Traviata’. De Bulgaarse Mariana Pentcheva zingt Ulrica in de traditie, zoals tegenwoordig alleen nog maar de Oostblokdames in de donkere afgrond kunnen zingen. De talentvolle dirigent Michael Güttler laat het uitstekende Düsseldorfer Symphoniker knallen en weet ook in de lyrische passages goed te ondersteunen.
Dankbaar en uitgelaten reageerde het publiek op het grote, muzikale feest. Vreemd was het wel dat Eva-Maria Westbroek als ster van de avond niet als laatste applaus mocht nemen.