1.

De opera ‘Eine florentinische Tragödie’ van Alexander Zemlinsky (1871-1942) ging op 30 januari 1917 in Stuttgart in première. Het was Zemlinsky’s vijfde en meest succesvolle van acht opera’s. Hij schreef zelf het libretto aan de hand van een vertaling van het onvoltooide toneelstuk ‘A Florentine Tragedy’ van Oscar Wilde. Het verhaal speelt zich af in het 16e-eeuwse Florence, waar Simone zijn vrouw Bianca betrapt met de prins Guido Bardi. Uiteindelijk wurgt Simone de prins in een gevecht en wordt hij door zijn echtgenote in bewondering omarmt. Zemlinsky’s geliefde Alma Mahler zou portret hebben gestaan voor Bianca en Zemlinsky werd geïnspireerd door haar “verraad en verlies” aan Mahler. Decca maakte tussen 25 en 29 april 1996 in het Concertgebouw van Amsterdam een studio-opname van ‘Eine florentinische Tragödie’ voor de serie ‘Entartete Musik’. De muzikale leiding was in handen van Riccardo Chailly, die van 1988 tot 2004 chef-dirigent van het Koninklijk Concertgebouworkest was. Chailly treft het slanke en toch scherpe idioom van Zemlinsky voortreffelijk en schetst de onheilspellende atmosfeer prachtig kleurrijk. De Duitse heldenbariton Albert Dohmen is hier te horen in zijn eerste van drie opnamen als Simone. Hij is met zijn kernachtige bariton op en top geloofwaardig als de sterke koopman uit Florence. De Duitse mezzosopraan Iris Vermillion is een bezielde Bianca. De Duitse tenor Heinz Kruse – in Amsterdam nog bekend toen hij als Siegfried in 1998 na het gevecht met de draak zijn arm uit de kom bracht en de voorstelling afgebroken werd – was een Heldentenor uit de provincie, maar van een niveau Max Lorenz. Qua portrettering, dictie en frasering is hij de beste prins Guido op CD.
Decca 455 112-2 (1CD)

2.

Op 26 september 2012 werd ‘Eine florentinische Tragödie’ uitgevoerd in de Royal Festival Hall van Londen en een opname van die live-uitvoering is door het London Philharmonic Orchestra op hun eigen label uitgebracht. Albert Dohmen zingt hier zijn derde opname van Simone. De portrettering onveranderd, vocaal minder lijnen, minder rond dan in 1996. De Wagneriaanse mezzosopraan Heike Wessels is een openbaring als een fanatieke Bianca. De tenor Sergey Skorokhodov is een lyrische Guido in stamelend Duits. Dirigent Vladimir Jurowski kiest voor kordate tempi en schildert met het London Philharmonic Orchestra de sinistere sfeer nog spannender dan Chailly. De technici bewerkstelligden een natuurgetrouwe balans tussen orkest en vocalisten.
LPO 0078 (1CD)

3.

Op 13 september 2003 werd ‘Eine florentinische Tragödie’ uitgevoerd in Salle Olivier Messiaen van het Maison de Radio France in Parijs. Een opname van het liveconcert werd door het label Naïve Radio France uitgebracht op CD. Opnieuw Albert Dohmen en Iris Vermillion, als personages nog meer ingeleefd en vocaal op de top van hun kunnen. Helaas is de Oekraïense tenor Viktor Lutsiuk een scherpe, onverstaanbare Guido. Dirigent Armin Jordan en het Orchestre Philharmonique de Radio France geven een vooral klassiek romantische lezing.
Naïve Radio France V4987 (1CD)

De volgende opnamen van ‘Eine florentinische Tragödie’ zijn niet meer leverbaar:

Friedrich Player, Orchestra Del Teatro La Fenice, Sigune von Osten, Werner Götz, Heinz Jürgen Demitz; studio 1980

Gerd Albrecht, Radio-Symphonie-Orchester Berlin; Doris Soffel, Kenneth Riegel, Guillermo Sarabia; live 1983

James Conlon, Gürzenich Orchester & Kölner Philharmoniker; Deborah Voigt, Donnie Ray Albert, David Kuebler; live 1997