april 2010

***** De Engelse sopraan Dame Felicity Lott heeft een grote internationale carrière opgebouwd als opera- en liedzangeres. Haar liefde voor het liedrepertoire uit zich in de legendarische duetrecitals met de mezzosopraan Ann Murray. Ook haar uitstapjes naar het lichtere genre zijn beroemd en haar CD’s ‘Champagne’ en ‘Felicity Lott s’amuse’ toonden al de geestige kant van “Flott”, zoals haar bewonderaars haar noemen. Dit repertoire is nu uitgebreid met de CD ‘Call me Flott’ – naar het nummer “Call me Flo” van Jerome Kern – met 27 lichte liederen. Het programma is geheel in het Engels en bevat liederen van vier Franse, zes Amerikaanse en twaalf Engelse componisten. Het eerste gedeelte biedt een aantal verrassingen, waaronder Engelstalige liederen van Saint-Saëns, Poulenc, Hahn en Gounod. “Flott” zingt ze prachtig elegant, zoals alleen zij het kan. Haar bekende Britse humor is te horen in het tweede gedeelte met populaire muziek, waaronder het schitterende “A Word on my Ear”, een parodie op de toegift waarin de pianist de toonsoort moduleert om zich aan te passen aan de niet-toonvaste zangeres. Een ander grappig hoogtepunt is “The Physician” van Cole Porter. Haar charme in “If love were all” van Noël Coward is onweerstaanbaar. De pianist is haar vast begeleider sinds hun studententijd Graham Johnson, die ook de interessante toelichtingen in het boekje schreef. ‘Call me Flott’ is een aantrekkelijke CD met een fascinerende verzameling miniatuurtjes.
(Champs Hill Records CHRCD003)

***** Wilhelm Furtwängler dirigeerde de Negende Symfonie van Beethoven 79 keer. Hiervan bestaan zover nu bekend elf opnamen met als hoogtepunt de dramatische maart 1942 uitvoering. Deze uitvoering van 8 augustus 1954 was Furtwänglers laatste Bayreuth optreden een paar maanden voor zijn overlijden. De uitvoering is minder gespierd dan de bekende uitvoeringen uit 1942 en minder lyrisch dan de Bayreuth opening van 1951. Opvallend hier de geweldige bijdragen van tenor Wolfgang Windgassen en onze Nederlandse sopraan Gré Brouwenstijn in het vierde deel. Interessant ook zijn de repetities van het derde en vierde deel, waarvan de opnamen waarschijnlijk zijn gemaakt als oefening voor de radio-uitzending van de volgende dag. Furtwängler sprak weinig maar bereikte meer met zijn ogen, handen en zang. Er zijn slechts enkele onderbrekingen voor dynamische aanpassingen aan frasen. Archipel had in 2004 deze uitvoering al eerder uitgebracht op CD, maar toen nog zonder de repetities. De nieuwe CD uitgave lijkt van dezelfde bron (radio-uitzending) en is af en toe wiebelig, maar helderder en de stemmen zijn dichterbij. Voor de vergelijking van verschillende uitvoeringen van Beethoven Symfonie nr. 9 door Furtwängler zie ook www.furtwangler.net (Archipel ARPCD 0439)

***** Een andere opname met miniatuurtjes is de nieuwe CD van de Russische sopraan Anna Netrebko. ‘In the Still of Night’ is een live-registratie van het concert, dat zij gaf in Salzburg op 17 augustus 2009. Voor dit recital koos zij een Russische avond met gevoelige en pakkende “romances” van Rimsky-Korsakov und Tchaikovsky. Netrebko heeft een soort terughoudendheid nodig om volledig te boeien. Bekende liederen als “The line of flying clouds” op.42 no.3 en “It was not the wind” op.43 no.2 van Rimsky-Korsakov worden melancholisch door haar zachte tonen. Dat is de Netrebko-charme van de Glamour-Girl, die voor zo’n enorme hype zorgt. Maar vaak ontbreekt het haar aan dramatiek, zoals in het populaire “Why”? op.6 no.5 en in “Amidst the day” op.47 no.6 van Tchaikovsky. Dan mist Netrebko de stralende intensiteit om eerlijk te boeien. Elegant en idiomatisch wordt zij begeleid door sterpianist en dirigent Daniel Barenboim. De toegift “Cäcilie” van Richard Strauss hadden zij beter weg kunnen laten.
(Deutsche Grammophon 477 8589)

***** Bruno Walter (1876 – 1962) wordt als dirigent geassocieerd met muziek van Mahler en Mozart, maar als componist is hij nauwelijks bekend. Walter schreef onder andere een (onvoltooide) opera en componeerde 26 liederen, waaronder vier cycli. Dietrich Fischer-Dieskau zong tijdens het Salzburg Festival in 1975 al een aantal liederen van Walter en het label Brilliant heeft nu zijn Complete Liederen op CD uitgebracht. De liederen zijn geschreven in een romantische stijl en Walter gebruikt teksten uit volksliedjes. De muziek heeft iets gedistantieerds en melancholisch en houdt het midden tussen salon- en concertmuziek. Sommige liederen hebben een lichtheid zoals “Waltrauts Lied I” met harpachtige figuren, anderen juist een sombere sfeer zoals “Verwelkte Blume Menschenkind”. Weer anderen hebben uitzinnige hartstocht zoals “Liebeslust”. Componisten als Wolf, Debussy, Schumann en Brahms hoort men voorbij komen. Christian Hilz zingt met zijn lichte, ongesteunde baritone volgens de “tuinslangmethode”, maar sopraan Susanne Winter brengt haar zeven liederen beter tot hun recht. De CD is een fraai pleidooi voor de liederen van Bruno Walter. En ook al verricht hij geen muzikaal pionierswerk, interessant is het om op deze CD de mens Bruno Walter te horen door middel van zijn liederen. (Brilliant 9154)