De Amerikaanse componist Thomas Pasatieri schreef al 22 opera’s, waarvan ‘The Seagull’ de meest bekende is. Zijn nieuwste opera ‘The Family Room’ beleefde in 2009 haar voorpremière in New York met Lauren Flanigan en Catherine Malfitano en zijn vorige opera ‘Hotel Casablanca’  is al op CD uitgebracht.

‘Hotel Casablanca’ was een gecombineerde opdracht van de San Francisco Opera Merola Program en de University of Kentucky Opera Theatre. Op 3 augustus 2007 ging de opera in première in San Francisco en werd daarna opgevoerd in Lexington, Kentucky. In oktober 2007 werd de opera opgenomen in de studio met de Lexington cast. ‘Hotel Casablanca’ is de eerste komedie van Thomas Pasatieri (1945). Het is een nummeropera in twee akten, die zo’n 80 minuten duurt. Het verhaal is geïnspireerd door het boek ‘A Flea in Her Ear’ van Georges Feydeau. Pasatieri schreef zelf het libretto, situeerde het verhaal op een rijke ranch in Texas in 1948 en transformeerde de Franse personages in Amerikaanse pendanten. De klucht gaat over een valse liefdesbrief van Tallulah aan haar echtgenoot Tom – de eigenaar van de ranch – in een poging te bewijzen dat hij ontrouw is. Tallulah en haar beste vriendin Lucy zinspelen op ‘Le Nozze di Figaro’ als zij hun scène beramen. Twee van de personages geven zichzelf aan als operaliefhebbers en dat biedt de ruimte voor muzikale citaten.

De tekst van Pasatieri’s libretto is helder en te allen tijde verstaanbaar. Het is smakelijk, onderhoudend, levendig en geestig. Maar ‘Hotel Casablanca’ heeft ook momenten van gevoelige lyriek. Pasatieri’s idioom is hedendaags, maar tonaal en in de traditie van Puccini en Tchaikovsky. Hij behaagt met ongecompliceerde melodieën en doorzichtige harmonieën. De melodieën zijn melancholisch, jazzy, ritmisch en uitnodigend. Er zijn rijke aria’s, duetten en tutti’s. Het duet tussen Tallulah en Lucy is een typisch duet van Pasatieri en het tutti “Everything is bigger in Texas” is een showstopper, die in de finale extra indruk maakt. En voor de lol maakt Pasatieri referenties naar ‘Le Nozze di Figaro’, ‘Otello’, ‘Madama Butterfly’, ‘Carmen’ en ‘Tosca’.

Pasatieri componeert met respect en sympathie voor de tessitura van de stem. Sopraan Darla Diltz is prachtig als Tallulah en haar aria’s “How can this be true?” en “This picture in my mind” – waarin zij de ontrouw van haar man bejammert (onterecht zoals de luisteraar al weet) – zingt zij hartverscheurend. Eric Brown als Raul, Lucy’s opvliegende en echtgenoot, heeft een snel vibrato, maar als hij dat onder controle heeft is zijn bas-bariton indrukwekkend. Sopraan Brandy Laura Hawkins is een vocaal veelzijdige Lucy. De coloratuursopraan Hannah Smith als Veronique, de nieuwe medewerkster van Hotel Casablanca, is een talent. Haar aria “Well, here I am”, waarin zij droomt over een carrière als filmster – zingt ze geestig en charmant en in de finale gooit ze er nog een hoge Es uit. Dirigent John Nardolillo laat het 17-man tellend ensemble van studenten klinken als een professioneel orkest. Zij hebben een goed luisterend ook voor de kleuren en details van Pasatieri’s gevarieerde orkestratie.

Pasatieri wil niet intellectueel zijn, maar gewoon vermaken. Zijn ‘Hotel Casablanca’ is luchtig, ondeugend en lyrisch. Er is een goede balans tussen het stormachtige, belachelijke, schrijnende en tedere. Het is één van die zeldzame, goed gemaakte, hedendaagse werken, die het ongeremd geestige combineren met het rijk muzikale. Dat maakt ‘Hotel Casablanca’ tot een innemende komedie, die je betovert en laat glimlachen. (Albany Records TROY 1005)