1.
Alle opnamen van ‘Les Pêcheurs de Perles’ van Georges Bizet (1838-1875), die vóór 1970 gemaakt werden, gebruiken de versie van de herneming uit 1893. Deze herziene versie van de componist Benjamin Godard werd gebruikt in de tweede serie uitvoeringen van de opera in de Opéra-Comique, 30 jaar na de première en 18 jaar na de dood van Bizet. In oktober en november 1960 maakte EMI een opname van die versie in de Salle Wagram van Parijs. Het is een opname in de stijl van de Opéra-Comique. De twee oude vrienden van deze opname zijn op CD onovertroffen. Nicolai Gedda is in topvorm als een Nadir met finesses en lichtheid. Luister naar zijn voix mixte tonen in “Je crois entendre encore”. Ernest Blanc is magnifiek als Zurga. facultatief ZurgaHij is ook de enige die de facultatieve hoge A tijdens de inwijdingsscène in de eerste akte zingt! Janine Micheau is niet zozeer een jonge, maar meer een tragische Leïla. Het Orchestre du Théâtre National de l’Opéra-Comique speelt levendig onder leiding van dirigent Pierre Dervaux. Ook al is dit een opname van een enigszins verbasterde versie van de oorspronkelijke opera – met muziek die niet van Bizet is – toch is deze opname qua uitvoering de eerste keuze.

Warner 5099964067827 (2CDs)

2.
CD_Parelvissers_EMI_Pretre
De wereldpremière van ‘Les Pêcheurs de Perles’ vond plaats op 30 september 1863 en Bizets piano-uittreksel van die wereldpremière werd pas in de jaren zestig teruggevonden. Daarna werden door EMI twee studio-opnamen van de “originele” versie gemaakt, waarvan dit de minst oninteressante is. De registratie werd vervaardigd tussen 18 en 27 juli 1977 wederom in de Salle Wagram van Parijs. Men gebruikte de recitatieven, die Bizet ten tijde van de repetities van augustus 1863 had gecomponeerd op de aanvankelijk gesproken dialogen. De orkestratie van de herstelde fragmenten werd verzorgd door Arthur Hammond (Éditions Choudens). Ileana Cotrubaș is een innige en ontroerende Leïla, maar rondom haar zijn de heren te stug, maken teveel opera en geen Opéra-Comique. Alain Vanzo heeft een geknepen klank als Nadir, maar modelleert de frasen fraai met behulp van diminuendi en pianissimo hoge noten. Guillermo Sarabia is een stijve Zurga. Hun duet “Au fond du temple saint” eindigt in deze originele versie niet met het da capo van de 1893 revisie, maar met de bravura van “Amitié sainte”. Naast Cotrubas maakt dirigent Georges Prêtre de opname de moeite waard. Hij vertelt met het Orchestre du Théâtre National de l’Opéra de Paris een romantisch sprookje. Prêtre is zorgvuldig en levendig en de opname is de snelste op CD. In deze versie is verder nog de coupure hersteld in het duet Leïla / Zurga in de eerste scène van de derde akte en is er een alternatieve versie van de finale. De akoestiek van deze opname is ruimtelijk. Overigens was het volstrekt onnodig geweest om voor de uitgave de tweede akte op CD1 te onderbreken en op CD2 verder te laten gaan.

Warner 0724358576429 (2CDs)

3.
CD_Parelvissers_EMI_Spoorenberg
‘Les Pêcheurs de Perles’ werd op 14 december 1963 in het Amsterdamse Concertgebouw  concertante uitgevoerd in het kader van de matinees op de vrije zaterdagmiddag. Men kan zich gelukkig prijzen dat deze opname bewaard is gebleven als herinnering aan de Nederlandse sopraan Erna Spoorenberg in de rol van Leïla. Zij zong de rol in Nederland nooit op het toneel. Haar charme en haar gevoel voor de Franse stijl en taal maken haar vertolking tot een genot. De Belgische bariton Jan Joris is een openbaring als Zurga. Wat een prachtige stem! Joris was van 1961 tot 1988 eerste bariton aan de Koninklijke Vlaamse Opera van Antwerpen en vertolkte er meer dan 180 verschillende hoofdrollen. Zijn solide bariton, uitdrukkingskracht en prachtig dictie maken indruk. De Nederlandse bas Guus Hoekman is groots als de meest sonore Nourabad. Alain Vanzo is opnieuw Nadir. Het Radio Philharmonisch Orkest wordt door Jean Fournet helaas niet echt bezield.

Verona 2707-2708 (2 CDs) / Opera Magic’s OM24155 (2CDs) / Belcanto BEL 6004 (2CDs) / Gala GLH 807 (1 CD, hoogtepunten)

4.
CD_Parelvissers_EMI_Cluytens
Deze opname was de eerste van maar liefst vier registraties van ‘Les Pêcheurs de Perles’ door EMI. Zij werd tussen 22 en 30 juni 1954 in het Palais de la Mutualité van Parijs gemaakt en ook hier werd de herziene versie uit 1893 gebruikt. De opname suggereert een typische avond in de Opéra-Comique. De zangers zijn competent en vormen een schitterend homogeen ensemble. De Corsicaanse sopraan Martha Angelici is een pure Leïla in de Franse traditie van die tijd. finale aria NadirHenry Legay is een uitstekende Nadir met een eerlijk geluid. Luister naar het opwindende effect als zijn laatste lange E in de romance van de eerste akte bijna onhoorbaar overgaat in die van de althobo. Deze briljante vondst van Bizet wordt in diverse opnamen en uitvoeringen helaas over het hoofd gezien. Michel Dens is een eersteklas Zurga en de Algerijnse bas Louis Noguera (op de cover staat zeer slordig “Nogera”) is een uitstekende Nourabad. De Belgische dirigent André Cluytens laat de schoonheden en fijnheden van ‘Les Pêcheurs de Perles’ ontdekken, ook al speelt het Orchestre du Théâtre National de l’Opéra-Comique af en toe onzorgvuldig.

EMI CMS 5 65266-2 (2CDs)

5.
CD_Parelvissers_Leibowitz
Geen homogeen ensemble, maar wel interessante persoonlijkheden kwamen bijeen in Parijs tijdens een studio-opname – in 1951 of 1952 – van de herziene versie uit 1893. De Afrikaans-Amerikaanse sopraan Mattiwilda Dobbs is hier aan het begin van haar Europese carrière. Zij werd overigens op dezelfde dag geboren als Nicolai Gedda en ze leven allebei nog! Haar Leïla is vocaal slank en heeft mooie, zoete vogeltonen. Leuk haar kuchje aan het begin van haar aria in de tweede akte! Jean Borthayre maakte in 1951 op zijn 50ste pas zijn debuut in de Opéra-Comique met de rol van Zurga. En wat een geweldige Zurga! Lucien Mans is een noemenswaardige Nourabad, maar Enzo Seri als Nadir is helaas onbeduidend. De Pools-Franse dirigent René Leibowitz is de ster van de opname. Hij was een leerling van Arnold Schönberg en de compositieleraar van Pierre Boulez. Leibowitz was één van de grote interpretatoren van de 19e-eeuwse Franse opera. Het Orchestre Philharmonique de Paris krijgt van hem de tijd om de sfeer feilloos gestalte te geven, van het misleidend kalme begin via de tragische spanning naar het moegestreden einde.

Preiser Records 20010 (2CDS) / Cantus CACD 5.00762 F (2CDs)