31-01-2022

De Amerikaanse componist Philip Glass werd op 31 januari 1937 in Baltimore geboren.

Philip Glass studeerde dwarsfluit aan het conservatorium Peabody Conservatory of Music. Daarna studeerde hij verder aan de Juilliard School of Music waar hij hoofdzakelijk keyboard speelde. Na zijn studie reisde Glass naar Parijs voor twee verdere jaren van studie bij Nadia Boulanger. Hier werd hem gevraagd om de Indiase muziek van Ravi Shankar om te zetten in Westerse muzieknotaties. Hiervoor reisde hij in 1966 naar Noord-India. Het werken met Ravi Shankar en diens opvatting van ritme in de Indiase muziek hebben tot de specifieke stijl van de muziek van Philip Glass geleid. Toen Glass terugkeerde hield hij zich niet meer bezig met de componeerstijl van voor zijn reizen en begon met het schrijven van werken gebaseerd op additieve ritmes en een tijdgevoel dat werd beïnvloed door Samuel Beckett.

Glass richtte in 1968 het Philip Glass Ensemble op en speelde met hen vooral in kunstgaleries. Zijn werk werd langzaam minder zwaar maar complexer. Zijn eerste opera ‘Einstein on the Beach’ maakte hij samen met Robert Wilson en ging in 1976 in première. Dit werd uiteindelijk een trilogie met ‘Satyagraha’ (1980) – gebaseerd op het leven van Mahatma Gandhi en zijn ervaringen in Zuid-Afrika – en met ‘Akhnaten’ (1983), dat het leven vertelt van de Egyptische farao Achnaton. Andere hoogtepunten uit het oeuvre van Glass zijn de kameropera ‘Monsters of Grace’ (1998) en de opera’s ‘Galileo Galilei’ (2002), ‘Waiting for the Barbarians” (2005), ‘Kepler’ (2009) en ‘The Perfect American’ (2013).

Het werk van Philip Glass voor het theater bevat ook veel composities voor de groep Mabou Mines, die hij in 1970 in New York oprichtte. Voor zijn filmmuziek werd Philip Glass drie maal genomineerd voor een Oscar. In 2015 verscheen zijn autobiografie ‘Words Without Music’, dat niet zozeer de nadruk legt op zijn werk als wel op zijn levensbeschrijving.

Kijk op YouTube