© Catherine Ashmore
Londen, 13 december 2015
Eva-Maria Westbroek immens intens in ‘Cavalleria Rusticana’/‘Pagliacci’
Na zijn ‘Il Viaggio a Reims’ voor De Nationale Opera in Amsterdam en een provocerende ‘Guillaume Tell’ voor de Royal Opera House Covent Garden in Londen – met een verkrachtingsscène die velen beledigde – herstelt de regisseur Damiano Michieletto zich in het Royal Opera House met de tweeluik ‘Cavalleria Rusticana’ en ‘Pagliacci’. De Nederlandse sopraan Eva-Maria Westbroek is enorm gegroeid in haar glansrol van Santuzza.
Damiano Michieletto’s enscenering van de tweeluik ‘Cavalleria Rusticana’ (1890) van Pietro Mascagni (1863-1945) en ‘Pagliacci’ (1892) van Ruggero Leoncavallo (1857-1919) voor de Royal Opera House is conventioneel en naturalistisch. ‘Cavalleria Rusticana’ speelt zich af in de bakkerij van Mamma Lucia, waarin Silvio en Nedda uit ‘Pagliacci’ elkaar al stiekem ontmoeten, terwijl Nedda de affiches ophangt voor ‘Pagliacci’. En in ‘Pagliacci’ verzoenen zich Mamma Lucia en Santuzza tijdens het intermezzo. Michieletto integreert beide opera’s, hij gebruikt een draaitoneel en hij benut het intro van ‘Cavalleria Rusticana’ als vooruitblik. Het zijn beproefde concepten, maar zij worden smaakvol gebracht zonder symptomen van gekunstelde déjà-vu. Er zijn aangrijpende momenten zoals wanneer de Maagd Maria tijdens de paasprocessie tot leven komt en de – naar later blijkt – zwangere Santuzza vervloekt. Maar ‘Pagliacci’ detoneert helaas wanneer Michieletto de verhaallijnen – van het spel in spel, van wat backstage en op het toneel gebeurt – laat vervagen, waardoor het verhaal onduidelijker wordt.
De Nederlandse sopraan Eva-Maria Westbroek is nog verder gegroeid in de rol van Santuzza na haar optredens in die partij eerder dit jaar in de Metropolitan Opera van New York. In ‘Cavalleria Rusticana’ én in ‘Pagliacci’ blinkt zij uit door ware emoties. Haar verdriet, woede en wanhoop zijn vocaal en scenisch immens intens. De enige andere uitvoerende die haar Covent Garden niveau haalt is de 74-jarige, Italiaanse Elena Zilio als Mamma Lucia. Hartstochtelijk gezongen en gespeeld, met een voorbeeldige dictie voelt zij zich met name thuis in haar borststem en verrast zij de luisteraar een enkele maal met een noot in het middenregister. Hun scène van Mamma Lucia en Santuzza na “Voi lo sapete” was hartverscheurend.
Verder Yonghoon Lee als een luide, maar gedifferentieerde en kelige Turiddu, Dmitri Platanias als een krachtige en charismatische Alfio én Tonio, Carmen Giannattasio – als Leonora in ‘Il Trovatore’ in Amsterdam – is hier beter op haar plaats als een charmante en breekbare Nedda en Aleksandrs Antonenko als Canio heeft robuste tonen, maar ook een geknepen laagte. Prima bijrollen waren er van de Dionysios Sourbis als Silvio, Martina Belli als Lola en Benjamin Hulett als Beppe.
Het Royal Opera Chorus en kinderkoor vullen het drama met zorgvuldige zang en geconcentreerd spel. Dirigent Antonio Pappano speelt in dit repertoire een thuiswedstrijd en leidt het Orchestra of the Royal Opera House met een ongeremde en weelderige lezing vol hoogtepunten door de zegerijke voorstelling.