© Morten de Boer
Maastricht, 15 november 2015

Opera Zuid viert feest met vloek, wraak en moord in ‘Rigoletto’

Opera Nederland viert feest! DNO huldigt zijn 50-jarig bestaan met een opera over de onthoofding van nonnen; Opera Zuid bestaat 25 jaar en viert dit met een opera over de zinloze moord op een lief, jong meisje. Hiep hoi, van harte gefeliciteerd!

Opera Zuid (OZ) viert haar 25-jarig bestaan met het melodrama ‘Rigoletto’ (1851) van Giuseppe Verdi (1813-1901). De thema’s vloek, wraak en moord van deze opera lijken niet echt uit te nodigen om een jubileumfeestje te vieren, maar OZ dacht daar anders over. Met een feestje begint de eerste akte van deze ‘Rigoletto’ in de enscenering van de IJslandse regisseur Stefán Baldursson. Baldursson regisseerde ‘Rigoletto’ reeds in 2010 in zijn vaderland voor de IJslandse Opera in Reykjavik.

Ook voor de hoofdrollen heeft OZ medewerking uit het buitenland gehaald en dat was niet in alle gevallen nodig geweest. De Zweedse bariton Anders Larsson als Rigoletto heeft in het borstregister een open en fraai Italiaans geluid, maar in het kopregister knijpt hij zijn stem dicht en uiteindelijk laat hij alle hoge noten weg. Wat zouden Martijn Sanders, Frank Dolphin Wong, Peter Bording of Quirijn de Lang toch van de titelrol hebben gemaakt? De Russische Anna Emelianova zingt Gilda zuiver, maar zonder veel emotie. Hoe sympathiek zou het zijn geweest als Nederlandse zangeressen als Laila Sbaiti, Nora Khallouf, Nikki Treurniet of Marijje van Stralen te horen waren geweest als Gilda. Duca is de IJslandse tenor Elmar Gilbertsson, die op OperaNederland.nl al meerdere malen werd geroemd. Soms doet hij denken aan Rolando Villazón en hopelijk brandt Gilbertsson minder snel op, maar als Duca lijkt hij aan de grenzen van zijn tenor te geraken. In zijn duet met Gilda zat een voor hem gunstige coupure. De Italiaanse bas Emanuele Cordaro is een uitstekende Sparafucile. In de zeven bijrollen heeft OZ Nederlandse zangers bezet, waarvan Marijke Koster (Giovanna) en Henk van Heijnsbergen (Monterone) uitblonken. Monterone is een soort Godfather, wiens vloek de hoflieden vreemd genoeg onverschillig laat.

De Zweedse dirigent Per-Otto Johansson neemt snelle tempi voor de Philharmonie ZuidNederland waardoor de muziek wel een erg hoog draaiorgelmuziek-gehalte krijgt. Toch speelt het orkest fantastisch verzorgd en nauwkeurig als een eenheid.

Rigoletto in bomberjack en op gympen en hoflieden in spijkerbroek en met tattoos zouden het OZ-feestje een eigentijds tintje moeten geven, maar maken de lowbudget aankleding niet esthetisch. Gilda draagt een truttig balletjurkje in een huisje aan de rechterkant van het toneel, dat niet in alle theaters even goed te zien zal zijn. Pas in de derde akte wordt deze ‘Rigoletto’ smaakvoller. En tenslotte staat Gilda melodramatisch op uit de vuilniszak en zingt zij nog één maal naar de zaal. Melodramatisch, want sentimenteel en zoetjes is deze productie van ‘Rigoletto’.