© Hans Hijmering
Utrecht, 29 september 2014
Festival Alba Rosa Viva! slaat boeiende tonen aan
In het kader van het eerste Alba Rosa Viva! Music Festival bracht het damestrio Laetitia Gerards, Maria Fiselier en Reinild Mees in Leeuwenbergh te Utrecht een liederenrecital, dat – zich concentrerend op de componiste Alba Rosa Viëtor – boeiende tonen aansloeg.
Het liedrecital ‘Nostalgia’ tijdens het eerste Alba Rosa Viva! Music Festival werd intiem en kamermuzikaal omlijst in Leeuwenberg, het prachtige, middeleeuwse gebouw in het hart van het Utrechtse Museumkwartier. En toch werden de grote gevoelens van de werken gevierd met intense accenten en uitbundige gebaren. Centraal stonden zeven liederen van de Italiaanse componiste Alba Rosa Viëtor (1889-1979), die werden omringd met werken van haar mannelijke tijdgenoten Elgar, Poulenc, Britten en Bernstein. Helaas staken de liederen van Viëtor tegen hen enigszins bleek af.
De sopraan Laetitia Gerards toonde haar artisticiteit in drie liederen van Francis Poulenc en twee werken van Leonard Bernstein, waaronder zijn verrukkelijke cyclus ‘I Hate Music!’. De mezzosopraan Maria Fiselier bood rijkelijk de grote gevoelens in drie liederen uit ‘Sea Pictures’ van Edward Elgar en twee ‘Cabaret Songs’ van Benjamin Britten. In de liederen van Alba Rosa Viëtor lieten de dames de muziek en tekst voor zich spreken. Deze miniatuurtjes blinken uit door hun eenvoud, vaak strofisch zonder veel harmonische of dynamische variatie of melismatische zang. Interessant het lied “Avoir ça feut dire avoir” op tekst van de Nederlandse Geesje Lunshof. Het hoogtepunt was het lied “High Flight” op het bekende gedicht van de Amerikaanse piloot John Gillespie Magee. Alba Rosa Viëtor componeerde het lied over het plezier van een vliegenier een jaar na het overlijden van de 18-jarige Magee. Opvallend hier haar harmonische kleuren en uitdagende pianobegeleiding.
Pianiste Reinild Mees beheerst de kunst zo onopvallend mogelijk te begeleiden en tegelijkertijd altijd weer subtiele en bondige accenten te leggen. Mede door haar stuwkracht kenmerkte zich elk lied tot en met het slotakkoord door grote concentratie, spanningsbogen en perfectie. Als toegift was het duet “We are women” uit ‘Candide’ van Bernstein passend, pakkend en heerlijk geestig. Een voortreffelijk recital!