© Mark van Vugt
‘Sly meets Callas’ afwisselend en onderhoudend
‘Sly meets Callas’ is een speciaal geschreven programma voor de samenwerking van het Artvark jazzsaxofoonkwartet met de sopraan Claron McFadden. Het is een afwisselende, veelzijdige en onderhoudende show.
De vier heren van het Artvark jazzsaxofoonkwartet en de sopraan Claron McFadden onderzoeken in ‘Sly meets Callas’ het grensgebied tussen de stem als instrument en de saxofoon als stem, met andere woorden daar waar de stem ophoudt en de saxofoon begint. De sopraan van Claron McFadden is hierin nu eens soliste begeleid door de vier saxofoons, dan weer onderdeel van het kwartet.
De mannen van het Artvarkkwartet en Claron McFadden spelen negen nummers, die door de heren van een sympathieke introductie worden voorzien. Het is kamermuziek te noemen op de rand van klassiek en jazz en namen als Sly Stone, John Coletrane, Ricky Lee Jones, Sarah Vaughn en Duke Ellington, maar ook Maurice Ravel, Maria Callas, Edgar Allen Poe en Robert Burns komen voorbij. De musici kronkelen door muzikale tradities. Zo raakt het lied “Ode aan de Muis” op tekst van Robert Burns aan Schönberg, heeft “Karpuz” minimalistische trekken, is er blues in de vorm van het pikante “Burns’ Blues” als ode aan Robert Burns en jazz van John Coltrane in “Tranehopping”. Het zijn stuk voor stuk nummers, die de mogelijkheden onderzoeken van de combinatie van jazz met klassiek en modern gecomponeerde muziek. Het is een zoektocht naar een spannend en bijzonder geluid buiten een bepaalde stijl en vaak ontstaat een klankwereld met experimentele geluidsbeelden, nieuwe kleuren en een rijk palet aan muzikale expressie.
Soms wordt er geïmproviseerd, maar in hoeverre is niet duidelijk. De heren en dame bewegen tijdens het musiceren over het podium en de bewegingen volgen fraai de muziek, ook al wordt de ruimte visueel gering gebruikt en is het oogcontact onderling en met het publiek tot een minimum beperkt.
Opvallend is het veelkleurige, veelzijdige en specifieke stemgebruik van Claron McFadden. Van klassiek in het titelstuk “Sly meets Callas” – waarin het korrelige van jazz vermengd wordt met de schoonheid van klassiek – tot konkelend in “Scuttlebutt”, waarin een interessante dialoog ontstaat tussen de stem en de sax. Vocaliserend in “Beyondzz” – waarin haar stem een instrumentale benadering krijgt en zich vermengt met de saxofoons – en reciterend in “Annabel Lee” op tekst van Edgar Allan Poe. Telkens weer pakt Claron McFadden het publiek in met haar spontaniteit. En zij maakt in dit programma tevens haar debuut als tekstschrijfster voor de nummers “Aux Anges” en “Sly meets Callas”.
‘Sly meets Callas’ is een afwisselende, veelzijdige en onderhoudende show. Het is te hopen dat het Artvarkkwartet dit programma ook gaat uitbrengen op CD.