Nieuwegein, 14 oktober 2015
Staatsopera Tartastan pakt groots uit met ‘Aida’
De Staatsopera van Tatarstan doet Nederland aan met een imponerende productie van de opera ‘Aida’ van Verdi.
Jaarlijks voert de Staatsopera van Tatarstan in Nederland populaire opera’s op voor het grote publiek. Zo’n populaire opera voor het grote publiek is ‘Aida’ van Giuseppe Verdi (1813-1901). De componist kreeg de opdracht voor het schrijven van ‘Aida’ naar aanleiding van de opening van het nieuwe operagebouw van Caïro. De opera beleefde zijn première in Caïro op 24 december 1871 en de voor zover bekend eerste opvoering ervan in Nederland was op 25 januari 1878 door het Haagse Operagezelschap.
De laatste keer dat ‘Aida’ in Nederland te zien was is alweer vijf jaar geleden in een teleurstellende uitvoering van Stichting Internationale Operaproducties. De Staatsopera van Tatarstan uit Kazan stelt met ‘Aida’ niet teleur en pakt groots uit. De regie is van Yuri Alexandrov, die ook sinds vele jaren ensceneringen verzorgt voor het Mariinsky Theater van St Petersburg. Zo regisseerde hij daar onder muzikale leiding van Valeri Gergiev in 2014 ‘Khovanschchina’ van Moessorgski en in 2013 ‘De Neus’ van Shostakovich. Alexandrovs enscenering van ‘Aida’ is traditioneel in de goede zin van het woord. Je waant je even weer terug in begin 1900. Zo moet men ‘Aida’ hebben gespeeld, met verzorgde, sfeervolle, statische en grootse decors. En waar vind je nog een zwart-geschminkte Ethiopische prinses Aida? Niet in de Metropolitan Opera van New York!
De Staatsopera van Tatarstan brengt vaak interessante zangers mee. Ze hebben hun rollen al tientallen keren gezongen en dat merk je, want van elk woord weten zij wat zij zingen. En het zijn grote stemmen! De titelrol wordt gezongen door de Oekraïense sopraan Oksana Kramareva, die in 2008 de tweede plaats én publieksprijs van Operalia behaalde en eerder in Nederland te horen was als de Puccini-heldinnen Turandot en Tosca. Kramareva is een echte spintosopraan. In het lage middenregister en in de borststem wordt de klank helaas steeds minder open en krijgt zij een knödel à la Maria Callas en Angeles Gulín, maar Kramareva is muzikaal altijd interessant en haar uitdrukkingskracht is groots. De Georgische tenor George Oniani zingt veel in het Theater Bonn, zong Radamès al in Bonn, Poznan, Riga, Zagreb en Macau en heeft een echte lirico-spinto voor de kapitein. Hij wisselt een fraai heldengeluid af met passende lyrische nuances. Zijn duet met Aida was het muzikale hoogtepunt van de voorstelling. De Oezbekische mezzosopraan Irina Dolzhenko is de vaste mezzosopraan van het Bolshoi Theater in Moskou voor het dramatische vak en hanteert als Amneris woeste aanzetten en lekker uitdrukkelijke transities van midden- naar borstregister. Soms doet zij even denken aan Giulietta Simionato. De Rus Yury Ivshin als Amonasro is helaas geen Verdi-bariton en kan zich tussen de andere drie niet staande houden. Dirigent Renat Salavatov uit Kazachstan leidt het orkest met goed gevoel voor het grote, romantische werk. De dynamiek, fraseringen, ritmen en kleuren waren doeltreffend.
De Staatsopera van Tatarstan toont met deze ‘Aida’ opnieuw aan een groot publiek te kunnen bereiken, want het Stadstheater De Kom van Nieuwegein was zo goed als uitverkocht.