© Staatsopera van Tatarstan

Tatarstan verrast met ‘Lucia di Lammermoor’

De ‘Lucia di Lammermoor’ door de Staatsopera van Tatarstan is een onverwachts geslaagde productie. Een uitstekende sopraan en een weloverwogen regieconcept met een goed verhaal maken de uitvoering tot een aangename verrassing.

‘Lucia di Lammermoor’ (1835) van Gaetano Donizetti (1797 – 1848) is één van de meest gespeelde opera’s ter wereld. Het is een fantastisch werk en door Donizetti’s prachtige melodieën en diens veeleisende partijen is het een eerbetoon aan de zangstem geschreven in de taal van de hartstocht. Als de opera dan ook in Nederland wordt opgevoerd, is het de moeite waard de voorstelling te bezoeken en met name als de uitvoering zo geslaagd is als die van de Staatsopera van Tatarstan.

Regisseur van deze ‘Lucia di Lammermoor’ is Mikhail Pandzhavidze, leider van de regisseursgroep van het Bolshoi Theater, die goed heeft nagedacht over het verhaal. Wellicht heeft Pandzhavidze zijn inspiratie opgedaan aan dubieuze, Russische praktijken, want zijn ‘Lucia di Lammermoor’ speelt zich af in een modern familiebedrijf met ongure zaken. Enrico is een kwaadaardige CEO, die via zijn liefje Alisa aan de Hell’s Angels opdracht geeft om Edgardo – de geliefde van zijn zus Lucia – een lesje te leren. Later toont dezelfde Enrico aan Lucia gemanipuleerde videobeelden van die Edgardo als delinquent en vlierenfluiter, om ervoor te zorgen dat zij hem laat vallen ten gunste van Enrico’s zakenrelatie. ‘Lucia di Lammermoor’ dus in een modern, maar passend jasje. Een efficiënte draaibühne toont een geschikt decor voor de verschillende scènes, zoals de stamkroeg van de motorrijders en een persconferentie in de tweede akte. Slechts bij het sextet in de tweede akte blijft het beeld staan, het enige moment van alle opera’s waar je freeze verwacht. De enscenering heeft een goed verhaal en er gebeurt werkelijk wat op het toneel.

Met de Russische sopraan Albina Shagimuratova heeft de Staatsopera van Tatrastan een fantastische Lucia in huis gehaald. Haar glansrol is de Koningin van de Nacht, die zij dit seizoen zingt in de Scala, de Wiener Staatsoper en de Met. Shagimuratova heeft een vol en prettig geluid en de lange melodische lijnen voor “Regnava nel silenzio” en de trillers, syncopen, toonladders en intervallen voor de waanzinsaria zingt zij muzikaal, zuiver en strak. Een openbaring! Zij zal de rol van Lucia dit seizoen nota bene gaan zingen in de Houston Grand Opera. De Bulgaar Stanislav Trifonov als Enrico heeft een wollige bariton, maar zingt met een mooie frasering, zekere Italianità, goede hoogte en fraaie coloraturen. Hij is ook een goed acteur. Helaas schijnen er voor de overige rollen in Tatarstan geen goede tenoren te zijn. Renat Salavatov uit Kazachstan dirigeert met variatie in de melodielijn, ritme en frasering en maakt door kleur en dynamiek een bewogen klank. De tempi had hij wat trager mogen nemen, opdat de muziek meer rust had gekregen. Het is toch aan te nemen, dat het gezelschap na de voorstelling niet onmiddellijk terug hoefde naar Tatarstan.

Aldus een verrassend geslaagde uitvoering van deze ‘Lucia di Lammermoor’ dankzij prima musici en een weloverwogen regie. De Staatsopera van Tatrastan heeft voor elke rol zo’n drie verschillende uitvoerenden geëngageerd, waardoor het afwachten is wanneer men welke zanger kan horen. Tevens zorgt het gezelschap bij de uitvoering voor een claque in de zaal, die aangeeft wanneer er geapplaudisseerd dient te worden.