© Betrand Stofleth

Olivier Py zorgt voor intense beleving van ‘Curlew River’

‘Curlew River’ vertelt het hartverscheurende verhaal van een dwaze moeder, die op zoek is naar haar verloren kind. Het Holland Festival 2010 brengt een oude productie van regisseur Olivier Py naar Nederland, die zorgt voor een intense beleving van het werk.

Benjamin Britten (1913 – 1976) bracht in de jaren vijftig een bezoek aan een Japanse “Nō”-toneelstuk in Tokyo. Dit toneelstuk zonder decors en met prachtige kostuums en maskers bleef Britten vele jaren bij en inspireerde hem in 1964 tot het “parabel voor kerkuitvoering” ‘Curlew River’. Deze opera heeft vele parallellen met het Japanse Nō, zoals de beheerste stijl, het traagheid van de handelingen, de mix van psalm, zang, spraak en het beperkte aantal instrumenten. Ook de bezetting met enkel mannen zal Britten hebben aangesproken. Het libretto van ‘Curlew River’ is geschreven door William Plomer en vertelt het hartverscheurende verhaal van een dwaze moeder, die op zoek is naar haar verloren kind en moet ontdekken dat het jongetje bij de Curlew rivier is mishandeld en gestorven. De vrouw kan dit gruwelijke lot uiteindelijk alleen aanvaarden door zich tot God te keren.

‘Curlew River’ beleefde de Nederlandse première op 7 juli 1964 tijdens het Holland Festival in de Westerkerk te Amsterdam. De bezetting was toen vrijwel identiek aan die van de wereldpremière een maand eerder in de Orford Church van Suffolk. Dit jaar is de opera terug bij het Holland Festival in een oude productie van Olivier Py (1965) van het Edinburgh International Festival uit 2005. De enscenering werd ook al gespeeld in steden als Lyon en Athene. Py is één van de meest originele regisseurs van de huidige operawereld. Hij is auteur, toneelspeler, theaterleider, filmmaker en in zijn vrije tijd is hij de travestiet ‘Miss Knife’. Hij heeft een voorkeur voor statische personages in strakke decors. ‘Curlew River’ is koren op de molen van de katholieke Py en hij voert ook hier een theologische benadering met religieuze aspecten. De monniken verkleden zich aan de schminktafel als de dwaze vrouw, de reiziger en de bootsman en beschilderen zich met stigmata van Jezus. Het “lijden” staat voorop; niet alleen de dwaze moeder lijdt, maar ook de reiziger, die een beeltenis van een onbekende vrouw met zich meedraagt. Door de beheerstheid maakt Py van ‘Curlew River’ een krachtig drama en een intense beleving.

De Amerikaanse tenor Michael Slattery is de dwaze moeder met het gelaat beschilderd in Py’s favoriete kleur bloedrood. Zijn starende blik en repeterende bewegingen zijn pijnlijk om te zien en zijn uitingen van verbijstering, pijn en verlies zijn boeiend. Slattery zingt zijn tragische lijnen met uitzonderlijke tonen en grote variatie in kleuren. Ook de overige rollen zijn uitstekend bezet. De Engelse bas Tim Mirfin is een wijze en waardige Abbot en de Engelse bariton William Dazeley is een stoere en hooghartige bootsman. De Engelse bariton Ivan Ludlow maakt indruk als de sympathieke reiziger, die op nobele wijze het lot van de dwaze vrouw bepleit. De leden van het mini-orkest van de Opéra de Lyon spelen op een verhoging onder leiding van koordirigent Alan Woodbridge en drukken op gevoelige wijze de nuances van Brittens drama uit. Zij dragen bij aan de tragische en intense sfeer van deze ‘Curlew River’.