En ‘Snow White’ van de Nationale Reisopera leefde nog lang en gelukkig
Elk zichzelf respecterend operagezelschap brengt per seizoen één wereldpremière. De Nationale Reisopera gaf deze opdracht voor 2007 /2008 aan Micha Hamel , resulterend in de zeer onderhoudende tragische operette ‘Snow White’.
Michel Hamel (Amsterdam, 1970) is auteur van twee dichtbundels en schreef zelf het libretto naar het gelijknamige boek van Donald Barthelme uit 1967. Het is een intelligente en aandoenlijke hedendaagse versie van het sprookje, waarin Sneeuwwitje zoekt naar haar droomprins en de dwergen seksueel belaste mannen zijn. Het toont de mentaliteiten van de laat jaren 60 zoals de negatieve houding ten aanzien van de maatschappij (deconstructionisme) met nadruk op de relaties en niet op de elementen zelf (structuralisme). Hamel noemt het een verhaal over de zoektocht naar de eeuwige liefde; hoe de mens worstelt met zijn rol en hoe komisch miscommunicatie tot chaos leidt. Zijn libretto zit dan ook vol satire en zwarte humor.
‘Snow White’ is Hamels opus 34, zijn eerste opera en eerste werk dat langer is dan 25 minuten. Hamel kiest voor ‘Snow white’ voor een combinatie van verschillende stijlen uit verschillende tijdvakken, het polystilisme. Het werk doet dan ook vaak denken aan Schnittke. Hamel gebruikt citaten van Bizet tot Schönberg en van Debussy tot René Froger, die steeds een onverwachte wending nemen. Dit is niet nieuw of vernieuwend, maar wel effectief en het geeft een gevoel van gejaagdheid en onvoltooidheid, dat goed past bij het verhaal. De lyrische atmosfeer van de derde akte is des te contrastrijker.
De uitvoerenden beleven opmerkelijk genoegen aan ‘Snow White’ en brengen het plezier over op het publiek. Geleid door dirigent Ed Spanjaard speelt het Nieuw Ensemble strak en helder. Rebecca von Lipinski heeft een volle, ronde sopraan, die nergens tekort komt in de veeleisende titelrol en de zeven dwergen vormen een voortreffelijk septet, aangevoerd door de solide, veelzijdige bariton Mattijs van de Woerd. De countertenor Joseph Schlesinger steelt de show met zijn innemende vertolking van de dolende buurman Paul. Marcel Sijm voltooit het geheel met een voortreffelijke, duidelijke regie, die volop leven geeft aan de eendimensionale personages. Sijm heeft alle details werkelijk tot in de puntjes verzorgt.
De vraag bij een nieuwe opera dringt zich altijd op of het een lang leven beschoren zal zijn. ‘Snow White’ heeft verschillende aria’s en een heus liefdesduet en is eenvoudig doch complex, oppervlakkig doch diepgravend. Het is een onderhoudende opera getuige het vele schaterlachen van het publiek tijdens het voorstelling en de ovatie aan het eind. ‘Snow White’ heeft alles in zich om een repertoirestuk te worden.