mei 2011

Jane Scovell – ‘Samuel Ramey; American Bass’

Samuel Ramey was één van de grootste zangers van de laatste 25 jaar van de vorige eeuw. Ramey was geen diepe bas, maar wel één van de meest veelzijdige. Tevens had hij een perfecte flexibiliteit, die men al een halve eeuw niet meer gehoord had bij een bas. Baskerville Publishers heeft in de serie over grote zangers – nummer 11 na onder andere boeken over Mario Lanza, George London, Giulietta Simionato en Risë Stevens – een biografie over Ramey uitgebracht.

Het boek begint met een chronologische benadering en behandelt de vroege carrière van de jonge zanger tot aan zijn debuut in de Metropolitan Opera van New York. Ramey’s liefde voor opera werd gewekt toen hij op zijn 21ste de bas Norman Treigle als Commendatore hoorde in een voorstelling van ‘Don Giovanni’ door de New York City Opera in Colorado. Een paar jaar later haalde hij zijn muziekdiploma aan de universiteit en besloot zijn geluk in New York te zoeken. Inmiddels was hij gescheiden van zijn echtgenote, die hem verlaten had, omdat zij lesbisch was (geworden). Ramey maakte zijn debuut in 1973 aan de New York City Opera en moest natuurlijk lange tijd de vergelijking met Norman Treigle doorstaan. Het zou tot 1984 duren, totdat hij uiteindelijk zijn Met-debuut zou maken. Hij was toen al een grote ster in Europa en had drie jaar eerder zijn debuut aan de Scala gemaakt.

Auteur Jane Scovell was al co-auteur van twee boeken van Marilyn Horne (‘My Life’ en ‘The Song Continues’). Haar biografie ‘Samuel Ramey: American Bass’ is het sterkst als zij Ramey’s jeugd beschrijft en hij zijn stem ontdekt. De ontwikkeling van die stem komt helaas bijna niet aan bod en na het chronologische begin wordt het boek wazig en verzandt het in algemeenheden. Soms zijn er anonieme roddels, zoals in “a prominent member at the Met came…” of “one of those others was…” en af en toe is de stijl opgedoft, zoals in het Jane Austen citaat “It is a truth universally acknowledged, that…”. Het boek bevat een bijlage waarin Ramey over ruim dertig rollen summier iets vertelt. Erg diepgaand is dit gedeelte niet en het blijft bij wat anekdoten. Elke rol is voorzien van een tekening van Ramey in die rol. Daarnaast zijn er 80 (!) pagina’s fraaie productie- en privéfoto’s. Verder is een CD bijgevoegd, die een indrukwekkend beeld geeft van Ramey’s veelzijdigheid. Van de aria van Attila is abusievelijk wel de inleiding opgenomen, maar niet – zoals vermeld – de aria “Mentre gonfiarsi l’anima” en de cabaletta “Oltre a quel limite”. Tenslotte is er een chronologische opsomming van voorstellingen zonder vermelding van data.

‘Samuel Ramey: American Bass’ is een zeer verzorgde en liefdevolle biografie. Toch heeft wellicht de medewerking van Ramey aan het boek een kritischere blik van Scovell verhinderd, ook al worden soms zijn verhalen door haar wel in twijfel getrokken. Maar voor een meer volledige en mogelijk nog eerlijkere biografie over Samuel Ramey moet men waarschijnlijk nog even geduld hebben.

2009; $35.95
ISBN 978-1-880909-76-8
278pp, Hardcover
Baskerville Publishers; Fort Worth, Texas